Reukstoornissen

Verlies van reuk heeft een groot effect op de kwaliteit van het leven. Reuk speelt een belangrijke rol bij de herkenning van gevaar, zoals rook en gas. Veel mensen hebben wel eens een periode minder goed kunnen ruiken (en proeven), meestal door een verkoudheid. Vaak herstelt de reuk en smaak vanzelf nadat de verkoudheid is verdwenen. Helaas kan het reuk- en smaakvermogen ook langdurig of blijvend zijn aangetast. Er zijn verschillende reukstoornissen.

Afdeling

U kunt hiervoor terecht bij

Keel-, neus- en oorheelkunde

Informatie

Vaak wordt een onderscheid gemaakt tussen kwalitatieve en kwantitatieve reukstoornissen. Bij kwalitatieve reukstoornissen is de aard van waarnemen veranderd; geuren worden anders, intenser of als onaangenaam ervaren. Bij kwantitatieve reukstoornissen is er een meetbare vermindering van het reukvermogen. Er zijn verschillende oorzaken voor reukstoornissen.

De meest voorkomende oorzaak van reukverlies is een virale bovenste luchtweginfectie.
Een andere oorzaak is een operatieve behandeling van de neus. Een neusbijholte-operatie kan heel soms leiden tot een verminderde reuk.
Bij gebruik van bepaalde geneesmiddelen en contact met toxische stoffen is reukverlies beschreven.
Roken heeft een schadelijke functie op de reuk.
Hoofdletsels (schedeltraumata) vormen een andere veel voorkomende oorzaak van reukverlies.
Verstopping van de neus kan ook reukverlies geven. Bij permanente verstopping van de neus kan de reuk langdurig of blijvend zijn aangetast.
Reukstoornissen worden ook gezien bij systeemziekten als hypothyreoïdie (verminderde schildklierfunctie),
Ziekte van Cushing, ernstige leverfalen, chronisch nierfalen en suikerziekte.
Verschillende psychiatrische aandoeningen, zoals depressies, schizofrenie en hallucinaties, kunnen gepaard gaan met reukstoornissen.
Reukstoornissen zijn vaak het eerste symptoom van de ziekte van Parkinson en Alzheimer.
Aangeboren reukverlies zien we bij het zeldzame syndroom van Kallmann.
In ongeveer 20% van de gevallen wordt geen onderliggende oorzaak voor het reukverlies gevonden. Er wordt dan gesproken over een idiopatische reukstoornis.

Symptomen

Niet kunnen ruiken of minder goed kunnen ruiken;
Geuren worden als vies en onaangenaam ervaren;
Waarneming van geuren die er niet zijn;
Inbeelding van geuren onder invloed van hevige emoties;
Geurhallucinaties;
Waargenomen geuren niet kunnen benoemen;
Geuren veel sterker dan normaal ruiken.

Onderzoeken

Reukverlies is een ernstig, medisch probleem en verdient een goede analyse van de ernst en de aard. Naast het uitvragen van de klachten is een KNO-onderzoek noodzakelijk.

Als dat nodig is kan een CT-scan van de neusbijholten, een MRI van de hersenen of aanvullend bloedonderzoek worden uitgevoerd. Ook worden reuktesten uitgevoerd. Er zijn 3 soorten reuktesten: identificatietesten, drempelwaardetesten en discriminatietesten.

Neusendoscopie CT-scan (algemeen) MRI algemeen Reuktest

Behandelingen

Behandeling conductieve reukstoornis

De mogelijkheden van behandelingen van reukstoornissen zijn afhankelijk van uw situatie. Conductieve reukstoornissen die worden veroorzaakt door verstopping van de neus, verbeteren vaak door behandeling van de verstopping. Dat kan met medicijnen of een operatie zijn. Helaas is het effect van een behandeling niet altijd permanent.

Behandeling perceptieve reukstoornis

Voor perceptieve reukstoornissen waarbij het reukepitheel, zenuwbaan of hersenen zijn beschadigd, bestaat tot op heden geen effectieve behandeling.

Geen behandeling mogelijk

Als er geen behandeling mogelijk is, is het belangrijk het reukverlies als handicap te accepteren en hier zo goed mogelijk mee om te gaan. Aangezien reukverlies een groot effect heeft op de smaakbeleving is het van belang uw voedingspatroon aan te passen. Uw arts helpt u hierbij.

Neusbijholte operatie

Nuttige links

Nederlandse Vereniging voor Keel-Neus-Oorheelkunde en Heelkunde van het Hoofd-Halsgebied

Contact

Heeft u vragen of wilt u een afspraak maken? Neem dan contact op met de afdeling Keel-, neus- en oorheelkunde via 036 868 88 21.