“Het werk in onze moestuin gaat nu zoveel makkelijker” - Flevoziekenhuis Almere

Femke: “Al van jongs af aan heb ik overgewicht, hoewel wij thuis altijd gezond aten. Wat ik ook probeerde, ik bleef te zwaar. Soms viel ik af, maar daarna kwam ik net zo hard weer aan. Ik voelde me niet happy met hoe ik eruit zag. En ik maakte me zorgen om mijn gezondheid. Hoe moet dat als ik straks als ik 35 of 40 ben, vroeg ik me af. Dat kan mijn lichaam niet aan. Nadat een collega een gastric bypass had ondergaan, ging ik daar steeds vaker over nadenken. Ik heb heel lang met het idee rond gelopen, totdat ik huilend aan mijn moeder over mijn plannen vertelde. Het voelde als falen en ik was bang om afgewezen te worden. Maar iedereen in mijn omgeving reageerde heel begripvol.”

Opgesloten

Caroline: “Ik deed twee keer per week aan sport en loop elke dag met de hond. Toch werd ik steeds zwaarder, ondanks de vele diëten die ik volgde. Op een gegeven moment was mijn BMI 41.9. Ik voelde me opgesloten in een veel te dik lichaam dat niet bij mij paste. Allerlei gewone dingen durfde ik niet meer te doen, zo erg schaamde ik me. Bovendien was ik mij door mijn werk in de zorg erg bewust van de gevolgen van obesitas op langere termijn. Volgens de huisarts was een maagverkleining de enige oplossing. Daar schrok ik best van. Ik vond dat ik zelf moest kunnen afvallen, daar had ik toch geen maagverkleining voor nodig? Aan anderen durfde ik het niet te vertellen. Ik had het gevoel dat ik me moest verdedigen. Lekker makkelijk, zo’n maagverkleining, denken veel mensen. Uiteindelijk sprak ik er toch met Femke over. Wat was ik verrast dat zij precies met hetzelfde worstelde!”

Schaamte

Femke: “Caroline en ik zijn al jarenlang vriendinnen, mede omdat ze bij mij thuis kind aan huis is. Een aantal jaren geleden hebben we, omdat zelfstandig een woning kopen financieel niet haalbaar was, samen een huis gekocht. Dat is praktisch en gezellig, maar nu hebben we ook veel steun aan elkaar. We begrijpen waar je tegenaan loopt. Ik kon bijvoorbeeld nooit lekker voetballen met mijn neefje. Of in de speeltuin samen met hem van de glijbaan af roetsjen.”

Caroline: “Vaak zijn het alledaagse dingen. Neem de was. De wasmachine staat op de tweede verdieping en ik kwam altijd buiten adem boven. Mijn overgewicht belemmerde me in alles. In mijn werk, in mijn hobby’s, in uitgaan. Ik ging mezelf steeds meer opsluiten, mijn wereldje werd steeds kleiner. Een keer buiten de deur eten of een patatje halen? Dat deed ik écht niet. Ik hoorde de mensen al denken: kijk dan, die zal zich wel helemaal volvreten.”

Femke: “Ook bij mij zat de schaamte diep. Zelfs een boterham eten deed ik niet in het bijzijn van anderen. Ook nu ik veel ben afgevallen vind ik dat soms nog lastig. Op mijn zwaarst was mijn BMI 40.9, ik merk dat ik nog steeds veel moeite heb om dit te vertellen.”

Erkenning

Caroline: “Toen ik de beslissing eenmaal had genomen om een maagverkleining te ondergaan, ben ik op zoek gegaan naar een ziekenhuis met veel ervaring op het gebied van gastric bypassoperaties. Ik wilde graag behandeld worden door een professioneel team dat goed staat aangeschreven. Online stuitte ik op een filmpje van het Flevoziekenhuis en dat sprak me meteen aan.”

Femke: “Ik had in eerste instantie voor een andere zorgverlener gekozen, maar ben toen ook naar het Flevoziekenhuis overgestapt. Voor de screening was ik ontzettend zenuwachtig, bang om veroordeeld te worden. Maar het tegendeel gebeurde. Er werd juist heel prettig en bevestigend gereageerd. Mijn problemen werden erkend, dat was zo fijn.” 

Voortraject

Caroline: “Het Flevoziekenhuis hanteert een uitgebreid voortraject, met onder meer een beweegprogramma. Vlak na onze screening startte een groep in Harderwijk waar we allebei naartoe zijn gegaan. Het was fijn om dat samen te doen.”

Femke: “Ook gesprekken met een diëtist zijn onderdeel van het voortraject. En je moet je aan verschillende nieuwe leefregels houden. Dat is me overigens ontzettend meegevallen en ik had me die leefstijl snel eigen gemaakt.”

Geopereerd

Caroline: “Begin dit jaar zijn we allebei geopereerd. Helaas had ik na de operatie veel pijn en moest ik langer dan verwacht en gehoopt in het ziekenhuis blijven. Ook kreeg ik na een aantal maanden last van galstenen, waardoor opnieuw een operatie nodig was. Het bariatrieteam kon deze operatie ook uitvoeren. Zo konden ze meteen checken of alles er goed uitzag. Dat was gelukkig het geval.”

Femke: “Precies een week na de gastric bypass van Caroline was ik aan de beurt. Ik ben er soepel doorheen gefietst, maar een tijdje later kreeg ook ik galstenen en was een operatie noodzakelijk. Net als Caroline kon ik door hetzelfde team worden geopereerd. Dat gaf vertrouwen.”

Zelfvertrouwen

Caroline: “Ik ben nu 57 kg afgevallen en ik val nog steeds langzaam af. Mensen die ik lang niet heb gezien, herkennen me soms niet eens. Dat zorgt soms voor grappige situaties.”

Femke: “Ik ben inmiddels 45 kg kwijt en mijn zelfvertrouwen heeft een flinke boost gekregen. Winkelen vond ik altijd vreselijk. Nieuwe kleren kocht ik omdat ze pasten, niet omdat ik ze leuk vond. Nu kan ik elke winkel binnenstappen die ik wil. Onlangs heb ik met mijn werk meegedaan aan Mud Masters, een uitdagend hindernisparcours. Dat was echt een overwinning. Kruipend ging ik door de modder, zonder problemen. Ik ben zo blij en trots dat ik het heb gedaan. Ik kan me eindelijk vrij bewegen. En als ik nu met m’n neefje een dagje naar de speeltuin ga, klauter ik gewoon met hem mee!”

Moestuin

Femke: “We hebben samen een moestuin en ook daar merken we het verschil. Schoffelen, even bukken: het gaat nu vanzelf. Ik ga altijd op de fiets naar de tuin. Dat was vroeger een activiteit op zich, nu doe ik het moeiteloos.”

Caroline: “Als je zo zwaar bent, zit je buik je letterlijk in de weg. Maar nu ga ik gewoon even op mijn knieën zitten om wat onkruid weg te plukken. Ik heb meer energie en meer lucht. Alles gaat makkelijker.”